Na de pandemie werd het om mij heen al snel weer zaken zoals gewoonlijk. Ik verbaas me erover dat opeens iedereen weer op verre reizen gaat en als een bezetene tijd wil inhalen. Alsof de gedwongen periode van bezinning niets gebracht heeft. Nee het was niet leuk en vroeg veel aanpassing maar gaf daarnaast tijd om te denken. Zoals altijd roept zoiets bij mij een reactie op die in het werk terug te zien is. Deze keer niet de sporen van de mens maar de bijkans hulpeloze zoektocht. Het Voorgebergte waarachter een gouden horizon wacht.